Verslaggever bezocht lokale kerk op Lesbos: 'Hemel en hel tegelijk'

"Het is heel onwezenlijk," blikt hij terug op de korte tijd die hij doorbracht op Lesbos, "Samen met de lokale parochie heb ik het nieuwe, maar ook het afgebrande kamp bezocht. Aan de ene kant is er de wonderschone natuur op het eiland, en tegelijkertijd zie je het meest vreselijke wat mensen kan overkomen, maar ook elkaar aan kunnen doen. Ik ben er erg door geraakt."

Hendro ging mee met een kleine katholieke parochie met een Nederlandse priester, in een grotendeels Grieks-Orthodox land. "Ze doen ontzettend veel voor de vluchtelingen. Voordat alle organisaties en pers op Lesbos kwamen, waren er al vluchtelingen. Toen was de kerk er ook al." Toch is de houding van de lokale bevolking wel aan het verschuiven. "Sommige mensen zijn het zó zat. Maar, of ze de vluchtelingen nu wel of niet verwelkomen, ze zijn het er allemaal over eens: Ze moeten hier weg. Tegelijkertijd zie je een mythe ontstaan vanuit rechtse-extremistische hoek dat de hulporganisaties zouden bijdragen aan het probleem. Dat is natuurlijk niet zo: Zonder die NGO's was de situatie nog veel erger."

Ook sprak hij de vluchtelingen zelf. "Een jonge Iraniër bijvoorbeeld. Door het contact met de kerk is hij zelf christen geworden. Hij liet me zien waar zijn 'tentje' stond dat nu is afgebrand: drie planken en een zeil waar hij acht maanden gewoond heeft. Het was ontzettend gevaarlijk in dat kamp, een jungle wordt het genoemd. Mensen zijn er vermoord. Hij vertelde dat hij tegen zijn moeder gezegd heeft dat hij in Denemarken woont, zodat ze zich minder zorgen maakt."

De verhalen van Hendro op Lesbos zijn deze week te lezen in het Nederlands Dagblad.

Luister hier het hele gesprek met Hendro Munstermann terug:

Afbeelding: Unsplash.com