Petra Peltier vertelt hoe God haar bleef dragen: "Hij is dezelfde God als toen"

Een nacht vol angst en een wonder van God

Petra zat in een relatie die in eerste instantie goed leek. Ze was moeder van twee kinderen en hoogzwanger van haar derde kindje. Maar toen raakte haar partner in een psychose. “Hij had waarschijnlijk slaapmedicatie met alcohol en drugs gecombineerd,” vertelt ze. “Ik zat laat op de avond in de keuken, de kinderen lagen op bed. Toen hij binnenkwam en ik hem aankeek, wist ik: ik ga sterven. De blik in zijn ogen was zo duister. Iemand zei ooit: ‘Queen P heeft de duivel aangekeken’. Dat klopt precies.”

Wat die nacht gebeurd, was verschrikkelijk. Petra werd urenlang mishandeld en bedreigd. “Ik heb bloed gezweet van angst. Overal kwam bloed uit mijn poriën. Ik was zo bang. Mijn grootste angst was dat mijn kinderen mij ’s ochtends dood zouden vinden.”

Te midden van die angst bad ze tot God. “Ik bad niet om redding, maar om vergeving. Ik smeekte of ik nog naar de hemel mocht. En toen hoorde ik Gods stem: ‘Mijn dochter, Ik ben er niet om je op te halen, maar om je te redden.’ Dat moment veranderde alles. Alleen door Gods genade heb ik die nacht overleefd.”

De belofte die haar leven veranderde

In diezelfde nacht beloofde Petra dat ze de wereld zou vertellen wat God voor haar heeft gedaan. “Ik heb gezegd: ‘Heer, ik zal aan iedereen vertellen dat U een God bent van bevrijding, genezing en verzoening.’ Toen wist ik nog niet hoe dat zou gaan, maar God wist het wel.”

Vanaf dat moment sprak ze overal waar ze kon. Ze trad op, getuigde in kerken, en vertelde haar verhaal op televisie en in tijdschriften. “Mensen zeiden: ‘Dit moet wel echt zijn, want jij had het vroeger nooit over God.’ Ik kon alleen nog maar over Hem praten. Hij had mij bevrijd.”

Stilvallen in coronatijd

Toen in 2020 de coronapandemie begon, kwam Petra’s werk plotseling tot stilstand. “Ik stond elke dag op een podium, en toen mocht dat ineens niet meer. Dat was moeilijk, want ik wist: dit is mijn roeping. Ik ben hiervoor geboren.”

Om toch bezig te blijven, ging ze aan het werk als begeleider van gezinnen met psychische problemen. “De gemeente zei: ‘Petra, jij bent zo’n bemoediging voor mensen, kun jij niet helpen?’ Dat heb ik gedaan, maar ik ben er te veel in opgegaan. Ik was niet meer bezig met mijn roeping, en dat brak me op. Ik raakte in een burn-out.”

Burn-out en herstel

De burn-out hakte erin. “Ik was zo moe dat zelfs opstaan om thee te pakken te veel was. Ik ben toen naar Israël en Jordanië gegaan, naar Petra en Dara. Ik moest even weg, alleen zijn met God. Ik moest eraan herinnerd worden waarvoor ik geroepen ben.”

Maar haar lichaam was uitgeput. “Ik kreeg veel rugklachten. Uiteindelijk bleek dat ik een dubbele hernia had en een vernauwing in mijn wervelkolom. In april dit jaar lag ik twee maanden plat. Ik kon niet lopen of zitten. De artsen zeiden dat ik misschien verlamd zou raken. Maar na de operatie voelde ik mijn benen weer. Dankzij de Heer kan ik lopen.”

Dezelfde God als toen

De afgelopen tijd werd nog zwaarder. Na de operatie kreeg Petra een ernstige infectie in haar ruggenmerg en in haar botten. Ze werd doodziek en moest opnieuw opgenomen worden in het ziekenhuis. “Dat was even weer een klap voor mij,” vertelt ze. “Ik heb geen makkelijk jaar gehad.”

De infectie bleek levensbedreigend te zijn. Petra werd met spoed opgenomen en lag wekenlang plat, volledig uitgeput. “De artsen zeiden dat als ik een paar dagen later was gekomen, ik het niet had overleefd,” vertelt ze. “Ik had een levensbedreigende infectie opgelopen tijdens de operatie in mijn ruggenmerg en in mijn botten. Ik heb vijf keer in het ziekenhuis gelegen dit jaar.”

Toch bleef ze ervaren dat God dichtbij was, net als in de nacht waarin Hij haar redde. “Er kwamen wel mensen bij mij die zeiden: ‘Je hebt negentien jaar bijna niets gehad, waar is God nu?’ En dan zei ik: ‘Hij is dezelfde God als toen. Hij is hier.’ En ik voelde Hem ook weer voor de eerste keer echt ook weer zo heel dichtbij als die nacht. Hij was bij mij.”