Christian Stuijts werd verslaafd geboren: "In mijn wanhoop heb ik het uitgeschreeuwd naar God"

Geboren met een valse start

Christian kwam letterlijk met een achterstand ter wereld. Zijn moeder gebruikte drugs tijdens haar zwangerschap. “Ik werd verslaafd geboren en moest daarna maandenlang in het ziekenhuis blijven,” vertelt hij. Zijn moeder was destijds verslaafd aan heroïne en cocaïne, en stapte vlak voor zijn geboorte over op methadon. “Toen ik geboren werd, was ik verslaafd aan methadon.”

Alsof dat nog niet genoeg was, had Christian ook last van geelzucht en blaasontstekingen. Geen gezonde start dus, maar gelukkig kreeg hij liefdevolle zorg van pleegouders: “Zij hebben me alle liefde gegeven die ik nodig had.” Toen zijn ouders clean waren, mocht hij terug naar huis.

Moeilijke confrontatie

Hoewel zijn moeder altijd open was over haar verleden en hem waarschuwde voor drugs, begon Christian op zijn twaalfde toch met roken. Even later volgde wiet. “Ondanks alle verhalen van mijn moeder, vond ik het toch interessant.” Het was een manier om te ontsnappen aan de werkelijkheid. Langzaam gleed hij steeds dieper.

Tot het moment dat hij thuis kwam van een heftig weekend en zijn moeder huilend op de bank aantrof. “Ik had een lang weekend xtc gebruikt. Toen ik thuiskwam, zat mijn moeder op de bank te huilen. Ik vroeg waarom dat was en ze zei: ‘Ik vind het heel moeilijk om je zo te zien. Ik ben bang om je te verliezen.’” Die woorden kwamen hard aan. “Ik dacht: ik kan hier voor weglopen… of ik kan naar boven gaan en écht gaan nadenken.” Hij koos het laatste.

'Ik wil veranderen'

Boven op zijn kamer gebeurde er iets bijzonders: “In mijn wanhoop heb ik het uitgeschreeuwd naar God. En op dat moment kwam er rust. Ik voelde dat ik nog iets van mijn leven kan maken. Die gedachte kwam niet uit mijzelf, die kreeg ik van God.”

Vol nieuwe hoop ging hij terug naar beneden. “Ik zei tegen mijn moeder: ik wil veranderen. Ik wil hieruit.” Vanaf dat moment werd alles anders. “Ik wist dat ik professionele hulp nodig had. Maar omdat ik God had ervaren, wilde ik hulp die ook iets met Hem te maken had. Ik wilde verder met God.” Zo kwam Christian terecht bij De Hoop!

Op de wachtlijst

Toen Christian zich aanmeldde bij De Hoop, zat hij echt op een dieptepunt. Hij wilde niets liever dan geholpen worden, maar hoorde dat hij op plek 45 van de wachtlijst stond. Dat betekende dat hij nog maanden moest wachten op hulp: “Dat was best heftig. Je meldt je aan in pure wanhoop en dan moet je wachten.” Toch probeerde hij het positief te bekijken: “Ik dacht: er zijn blijkbaar veel mensen zoals ik. Dat gaf me ook perspectief.”

Wie op de wachtlijst wilde blijven klimmen, moest zelf actie ondernemen.  Elke dinsdag tussen elf en twaalf moest hij bellen om te horen op welke plek hij stond. “En als je niet belde, zakte je een paar plekken terug.” Christian werkte toen via een uitzendbureau, dus moest hij telkens weer vragen of hij even mocht bellen. “Dat was een drempel, want je moest ook uitleggen waarvoor. Maar ik deed het elke week opnieuw.”

Hoop in kleine stapjes

Die wachtperiode was heel moeilijk. Christian gebruikte nog, had weinig houvast, en zat midden in de chaos van zijn verslaving. Maar elke week dat hij wél belde, schoof hij een paar plekken op. “Van plek 45 naar 40, naar 35… dat gaf hoop. Het liet me zien dat er iets aan het veranderen was.” Zeven maanden duurde het uiteindelijk, voordat hij terechtkon bij De Hoop. “Dat is lang. Maar ik hield vol, omdat ik voelde dat er meer voor mij was. Dat ik niet voor niets leefde.”

Wat hem op de been hield? “Gedachten die ik kreeg van God. Over dat er hoop is en dat ik nog een nieuw leven kon beginnen. Dat vooruitzicht gaf me kracht.”

Uiteindelijk startte Christian met een behandeling bij De Hoop in Dordrecht, waar hij letterlijk nieuwe hoop en herstel vond! Benieuwd hoe zijn verhaal verdergaat? Luister dan het hele gesprek hieronder terug.

Levens zoals dat van Christian zijn compleet veranderd, mede dankzij het werk van De Hoop. Wil jij daaraan bijdragen? Ga dan naar geefdehoopdoor.nl