Ben Ketting over ouder worden, breekbaarheid en het belang van conflicten

Ouder worden

Ben heeft de mooie leeftijd van 65 bereikt. Dat hij ouder wordt, gaat niet ongemerkt. Hij merkt het vooral ’s ochtends vroeg, als hij opstaat voor een optreden. “Dan zit ik op de rand van mijn bed en denk ik: o, ik voel hier een spiertje.” Om fit te blijven doet hij elke avond oefeningen. “Je moet gewoon fit blijven. Je lijf slijt, maar je geest hoeft dat niet te doen.”

Het ouder worden brengt ook een soort overzicht mee. Ben herkent nu de fases in het leven van de mensen om hem heen. “In je leven koop je zes keukens, negen auto’s en honderdduizend luiers. Dat zie ik bij vrienden die nu jonge kinderen hebben. Dan denk ik: o ja, dat ken ik wel. Dan zie je dat het leven toch allemaal een beetje hetzelfde is. Er zit een soort stramien in: dingen komen terug."

De breekbaarheid van het leven raakt hem meer dan ooit

Op de vraag wat hem op dit moment bezighoudt, hoeft Ben niet lang na te denken. “Ik ben heel erg bezig met de breekbaarheid van het leven.” Hij vertelt hoe mensen in zijn omgeving wegvallen of ziek worden. Niet alleen oudere mensen, maar soms ook heel jong. Dat zet hem stil bij wat echt belangrijk is.

Het raakt hem ook in zijn familie. Zijn oom, de broer van zijn moeder, woont in een verpleegtehuis. Ben bezocht hem kort na de vakantie en kookte voor hem Indisch eten. “Als ik naar hem kijk, zie ik geschiedenis in een stoel.” Zijn moeder overleed vroeg en via zijn oom voelt hij nog een laatste levende verbinding met dat verleden. “Dat grijpt mij enorm aan.”

Een zoektocht naar waar je vandaan komt

Ben vertelt dat hij de laatste jaren veel nadenkt over herkomst en identiteit. Hij heeft een Indische achtergrond en een kwart Surinaams bloed. “Daar zit slavernij. Daar zit een heleboel geschiedenis waar ik een klein beetje van weet.” Dat maakt hem nieuwsgierig naar de lijnen die doorwerken in zijn eigen leven.

Hij merkt dat christenen soms denken dat je verleden er niet meer toe doet zodra je tot geloof komt. Maar zo simpel is het volgens hem niet. “Je bent een nieuwe creatie in Christus, maar je bent ook mens van vlees en bloed. Je hebt familie, er zitten generaties achter je. In die generaties zijn dingen gebeurd die je soms komen daar deeltjes van terug in je leven. Dan ontdek je: waar komt deze karaktertrek vandaan? Waarom reageer ik zo? Dat vind ik interessant"

Niet mogen opvallen

Zijn zoektocht komt ook terug in zijn jeugd. Zijn moeder, die in een kamp zat, leerde hem dat je niet moest opvallen. “Je bent een gast. Je moet niet te veel aandacht trekken. Dat zit in die Indische cultuur.” Maar juist dat gebeurde wel bij Ben. Hij speelde piano, werd vaak uitgenodigd op feestjes omdat het dan écht gezellig werd en stond al snel op een podium.

Het zorgde een botsing op tussen wat hij had geleerd en wat hij graag wilde doen. “Waarom doe ik dat toch? Waarom wil ik op dat podium staan?” Het zijn vragen die hij pas op latere leeftijd bewust is gaan stellen. Niet om zichzelf te veroordelen, maar om te begrijpen waar zijn drijfveren vandaan komen.

Conflicten zijn de motor van het leven

In zijn werk voor De Verandering komt Ben veel mensen tegen die heftige dingen hebben meegemaakt. Dat inspireert hem om na te denken over conflicten. “Alles bevat een conflict. We worden gedreven door conflict.” Hij bedoelt dat positief: zonder keuze, spanning of uitdaging gebeurt er niets.

Zelf maakte hij dat mee toen zijn zoon diep in de drugs terechtkwam. “Je moet het probleem bij de horens vatten. Dan word je als het ware uitgekleed: wie ben jij als ouder? Het grappige is dat mensen dat soms niet verwachten van iemand die programma’s presenteert en altijd met kinderen omging. Maar in ieder gezin, van welke gezindte ook, komen problemen voor. We hebben het er niet altijd over, soms houden we het geheim. Maar we moeten soms wel bloot komen om heling te vinden. Dat intrigeert mij.”

Kwetsbaarheid als beginpunt

Al die thema’s komen uiteindelijk bij hetzelfde punt uit: breekbaarheid. Durven zeggen wie je bent en wat je met je meedraagt. Volgens Ben is dat onmisbaar. “Als je niet durft te zeggen: dit is mijn probleem, dit is waarom ik zus en zo ben… Wat heb je dan? Dan is het eigenlijk een sausje. Ik denk wel dat je op een bepaald moment moet zeggen: dit is wie ik ben, ik leg het op tafel. Dan kan er iets mee gebeuren. Als een conflict niet wordt opgelost, blijft het een conflict."

Ben je benieuwd naar meer van dit gesprek? Luister dan de hele uitzending hieronder terug!