Daniël van Donkelaar: “Als je gelooft in Gods wonderen, kun je ze elke dag bewonderen”

In Brandstof vertelt hij hoe een regenboog zijn leven op z’n kop zette, hoe hij zijn moeder verloor midden in het schrijven van het boek, en wat hij vandaag nog steeds ziet als het grootste wonder van allemaal.

Een regenboog die alles veranderde

Vijf jaar geleden zat Daniël in de auto, onderweg naar zijn ouders. Hij was niet meer echt met het geloof bezig, maar sprak in gedachten een kort gebed: “Heer, als U er bent, laat dan nu een regenboog zien.” Vijf seconden later stond er één aan de hemel. “Ik kon alleen maar huilen. Dat was het moment waarop ik wist: God ís er.”

Dat gebed werd het begin van zijn geloofsreis. Een half jaar later hoorde hij op Groot Nieuws Radio een gesprek met Jelmer Visser, die een boek schreef in opdracht van God. “Op dat moment wist ik: dat moet ik ook doen. Ik had nog nooit een boek gelezen, laat staan geschreven, maar ik voelde dat dit mijn opdracht was.”

Een groot project

Daarna ging het snel. Zijn boek groeide uit tot een groot project. Daniël startte een website en riep mensen op om hun verhaal te delen. “Binnen korte tijd kwamen er tientallen getuigenissen binnen: verhalen van genezing, bekering en bijzondere ontmoetingen met God.”

Uiteindelijk koos hij 77 verhalen uit voor het boek. “Mijn oorspronkelijke plan was een dagboek met 365 verhalen, maar dat zou bijna dikker worden dan de Bijbel,” zegt hij. “Het mooie is dat de rest van de verhalen niet verloren ging: via een QR-code in het boek kun je ze nog steeds lezen.”

Wonderen in tijden van lijden

Halverwege het schrijfproces werd zijn moeder ziek. Ze kreeg kanker en moest een zware weg gaan. “Dat was heel moeilijk,” vertelt Daniël. “Je schrijft over wonderen, en intussen zie je iemand die je liefhebt steeds zwakker worden.” Toch bleef er vrede in hun gesprekken. “Ze vroeg zich af of ze wel goed terecht zou komen bij God. Maar ze mocht ervaren dat het goed was. Ze straalde rust uit, zelfs tegenover artsen. Dat was voor mij het grootste wonder.”

Die periode leerde hem dat wonderen niet altijd gaan over genezing. “God werkt ook in de stilte, in de rust die iemand vindt bij Hem. Ons lichaam is gemaakt om te sterven, maar onze ziel leeft verder. Als iemand die zekerheid heeft, is dat een wonder op zich.”

Hoop die blijft

Na het overlijden van zijn moeder dacht Daniël erover om te stoppen met schrijven. “Maar ik las haar vaak verhalen voor uit het boek, en ze zei altijd: ‘Ga door.’ Dat was voor mij een aanmoediging.” Uiteindelijk rondde hij het boek af, precies zoals hij voelde dat God het bedoeld had.

Over de vraag waarom sommige mensen wel genezen en anderen niet, is hij helder. “Soms is het gewoon iemands tijd. En wie zijn wij om te bepalen wat God moet doen? Voor mijn moeder was het goed. Ze stond al met één been in de hemel.”

God zien in het alledaagse

Vandaag is Daniël niet meer afhankelijk van tekenen of wonderen. “Vroeger had ik wonderen nodig om in God te geloven,” zegt hij. “Nu weet ik: Hij ís het wonder.” In zijn geloofsleven draait alles om het Woord. “Wat in de Bijbel staat, neem ik aan als waarheid. En wat ik niet begrijp, leg ik bij Hem neer.”

Voor Daniël is elk moment met God bijzonder! Of het nu een regenboog aan de hemel is, of de rust die je voelt op een moeilijk moment. “Wie gelooft in Gods wonderen, kan ze elke dag bewonderen. Je hoeft alleen maar je ogen te openen.”

Wil je meer horen van dit interview? Luister dan het hele gesprek terug in de Brandstof podcast! Dat kan via De Groot Nieuws Radio app, Spotify, of Apple Podcasts!