Hunkering naar een kerk die zich maatschappelijk laat zien
3 februari 2020In de Bethelkapel in Den Haag werd vorig jaar maandenlang een kerkdienst gehouden. Voorgangers en bezoekers kwamen uit het hele land om mee te vieren om te voorkomen dat het Armeense gezin Tamrazyan uitgezet zou worden. Willem van der Meiden was nauw betrokken bij 'dit wonderlijke kerkasiel'.
In het programma Brandstof bij Groot Nieuws Radio vertelde hij maandag over de lessen en kansen van dit kerkasiel en hoe hij er zelf op terugkijkt.
Gebed zonder end
Door de vele media-aandacht kreeg het kerkasiel honderden aanmeldingen van voorgangers die mee wilden helpen met het kerkasiel. Die voorgangers kwamen uit verschillende gezindten. "Het was van 'halleluja' tot zwaar reformatorisch, tot Oosterhuis, Iona en Taizé. Echt alles was er en het beet elkaar niet in de oren", vertelt Willem van der Meiden.
"Het waren niet zomaar gastpredikanten die hun ding deden en weer weggingen, wat ik zelf als voorganger ook wel eens heb. Maar ze werden onderdeel van het grote gebeuren van het kerkasiel, dat we het 'gebed zonder end' gingen noemen."
Uitstraling van de kerk
In het kerkasiel kwamen ook bezoekers langs die nooit in een kerk komen of langgeleden de kerk hebben afgezworen. "Die zeiden: 'Nooit gedacht dat dit soort dingen ook in de kerk konden gebeuren. Van mij mag dat vaker. Als dit de kerk is, dan willen we wel meedoen. Hier is omzien naar mensen die je nodig hebben. Hier is een uitstraling naar de kerk, de wereld en de overheid waar we graag bij willen horen'."
Waarom is juist rondom het kerkasiel zoveel verbroedering? "Het diaconaat, het omzien naar iemand in nood, is een soort warme kachel in de kerk. Als dat het geval is, kijk je anders tegen je eigen scherpzinnigheden aan en tegen je eigen grenzen die je zelf optrekt. Daar gebeurt iets mee, de grenzen die je altijd zo krachtig bewaakt", vertelt Van der Meiden.
"Een van de eerste enthousiaste commentaren was een ingezonden brief van Piet de Jong, een emeritus-predikant uit de Gereformeerde Bond, in het Reformatorisch Dagblad. Hij zei: 'Dit is de kerk, zo moeten we het doen. Waarom lopen we er steeds omheen?' Dat vond ik zo hartverwarmend. Vanuit de hoek waar je het niet als eerste verwacht, krijg je toch plotseling enorme adhesie."
Spontaan
"Als je het zou organiseren en allemaal zou bedenken, dan ben je al drie maanden aan het vergaderen om te kijken hoe je het voor elkaar krijgt. Als je het spontaan laat gebeuren, is er ontzettend veel mogelijk. Er is ook ontzettend veel hunkering naar een kerk die zich maatschappelijk laat zien. Dat merkten we ook in de presentatie van het boek vorige week."
Het hele gesprek met Willem van der Meiden kun je hier terugluisteren. Het boek 'Dat wonderlijke kerkasiel' van Willem van der Meiden en Derk Stegeman kun je bestellen op Kameel.nl. Door het boek via deze link te bestellen, steun je het werk van Groot Nieuws Radio.
Beeld: Facebook Kerkasiel