Jolanda van Maanen: “Muziek heeft me door zoveel periodes heen geholpen”

Tijdens de Vriendenweek schuift Jolanda als co-host aan bij Jorieke in de studio. Ze vertelt over haar weg naar Groot Nieuws Radio, een moeilijke thuissituatie en hoe muziek haar troost biedt.

Een vacature als gebedsverhoring

Twee jaar geleden werkte Jolanda nog bij een commercieel bedrijf. “Ik had al een tijdje het gevoel: hoor ik hier nog wel? Daar ben ik voor gaan bidden. Zit ik hier nog op mijn plek? En als je gaat bidden, moet je ook niet verbaasd zijn als er een antwoord komt,” vertelt ze.

Dat antwoord kwam op een onverwachte manier. “Het was bijna Pinksteren, en ik luisterde naar de Opwekking Top 100. Ik wilde even de lijst opzoeken, maar in plaats daarvan kreeg ik een vacature in beeld. En ik had dus net daarvoor gebeden: is dit de plek waar ik moet blijven, of heeft U een ander plan voor mij? Ik had zelf nooit aan Groot Nieuws Radio gedacht. Dus waarom niet? Ik weet het niet.”

Van het een kwam het ander: ze solliciteerde, werd uitgenodigd, en nog op de terugweg van het eerste gesprek werd ze al gebeld of ze op tweede gesprek wilde komen. “Zo ben ik hier terechtgekomen,” zegt ze nu, twee jaar later.

Een jeugd zonder kerk, maar niet zonder God

Jolanda groeide niet op in een christelijk gezin. “We gingen eigenlijk bijna nooit naar de kerk. Ik kan het echt op twee handen tellen hoe vaak we als gezin gingen,” vertelt ze. Toch hoorde ze over God, via de juffen en meesters op haar christelijke basisschool. “Die vertelden de verhalen op zo’n mooie manier. Daardoor had ik altijd het idee dat God naar mij omzag.”

Thuis was het niet altijd makkelijk. Haar moeder worstelde met een alcoholverslaving. “Daardoor liep je altijd een beetje op je tenen. Je wist nooit hoe de vlag erbij hing als je uit school kwam. Dat was best heftig. Omdat ik zelf wel iets met het geloof had, vond ik dat als kind ook heel ingewikkeld. Ik sprak ook echt tegen God: waarom moet ik in dit gezin opgroeien? Dat voelde als kind best eenzaam.” Toch besefte ze toen al dat God er wás. Bij Hem vond ze de rust die ze thuis miste: “Ik had het gevoel dat Hij mij zag, ook al begreep ik niet waarom."

Ruimte voor vergeving

Op haar zoektocht naar God volgde Jolanda een Alpha-cursus. “Iedereen deed dat toen, leek het wel. Tijdens het Alpha-weekend hadden we een bijeenkomst met zang en gebed, en daar werd ik diep geraakt door de Heilige Geest. Wat me toen echt raakte, was dat Jezus voor míj aan het kruis heeft gehangen. Natuurlijk weet je dat Hij voor iedereen stierf, maar daar kwam het echt binnen. En tijdens dat weekend kon ik voor het eerst echt voor mijn moeder bidden.”

Dat kon ze daarvoor niet. “Ik was boos. Waarom wilde ze niet genezen voor haar kinderen? Maar in dat weekend kon ik haar vergeven. En doordat ik zelf zo geraakt werd, kon ik ook zien dat het een ziekte is. Niemand kiest ervoor om alcoholverslaafd te zijn. Het is niet voor de lol. Maar als kind moet je er wel mee omgaan.”

Het mooie van muziek

Een belangrijk onderdeel van Jolanda’s geloofsreis is muziek. “Muziek heeft me echt door veel periodes heen geholpen,” vertelt ze. “Voor elke emotie is er wel een liedje. Dat is geweldig.” Ze ging zingen bij een gospelkoor, waar ze zich thuis voelde. “Ik dacht: ja, er zijn dus meer mensen die van zingen én van God houden.”

Ook nu merkt ze hoe muziek raakt. “Liederen zijn er altijd. Of je nou blij bent en dansend door de kamer gaat, of verdrietig bent. Zingen kan een emotie raken waar je met woorden niet bij kunt komen. Dat is het mooie van muziek!"

Levend reclamebord

Jolanda is niet alleen medewerker, maar ook een levend reclamebord van Groot Nieuws Radio. “Ik vertel er vaak over in mijn omgeving. In de regio Barneveld kennen nog best wat mensen de zender niet,” zegt ze. “Als je ergens enthousiast over bent, dan wil je dat delen. En ik geloof dat er in Nederland steeds meer behoefte is aan een hoopvol geluid. Zeker in een wereld die soms minder vriendelijk en donkerder lijkt te worden, is het des te waardevoller dat er een station is als Groot Nieuws Radio, waar dat hoopvolle geluid mag blijven klinken.”

En dat hoopvolle geluid, dat hoor je ook terug in haar eigen verhaal: van ongezien naar gezien. En dat wil ze niet voor zichzelf houden: ““Ik wil mensen echt zien,” zegt ze. “Dat kan ik hier elke dag in de praktijk brengen. Er komen vaak mensen langs: bekende christenen en mensen van organisaties of stichtingen. Het is mooi om met hen in gesprek te gaan en hen welkom te laten voelen.”