Met God door de gebrokenheid van het leven

Bijzonder zwaar

"Alle drie de periodes zijn bijzonder zwaar geweest, maar de periode dat je zelf in een hele diepe depressie zit, is een van de zwaarste momenten, omdat je dan de bodem onder jezelf kwijt bent en jezelf niet meer bent. In de andere periodes waarin we verlies meemaakten, ging er een zwaard door je heen. Maar je was wel jezelf en we ervoeren de liefde van God heel sterk", vertelt Bert donderdagochtend in Bij Jorieke op Groot Nieuws Radio.

Verlangen

In zijn jonge jaren kreeg Bert al een diep verlangen naar God, maar de vreugde van het geloof miste hij. "Het geloof was niet iets persoonlijks voor jezelf. Het was allerlei moetjes: je moet naar de kerk, strenge regels op zondag, niet buiten komen, niet fietsen. Je leefde onder een bepaalde spanning en druk." Antwoorden op belangrijke vragen kreeg hij toen hij naar België ging en sprekers hoorde als Arie Kleijne en John Lukasse. "Ze straalden heel veel uit van de genade en liefde van God, dat was een aanvulling op wat ik in de kerk hoorde."

Schijnwerpers

Bert kwam door geloof door een boek van een Chinese man die twintig jaar gevangen heeft gezeten. Het was net alsof de hemel voor me open ging. Ik las dat boek op mijn studentenkamer. Het werd opeens duidelijk voor me dat ik tweeduizend jaar geleden aan het kruis ben gehangen met Hem. En door Hem ben ik uit de dood opgestaan. Dat waren inzichten die ik niet eerder had meegekregen. Het was alsof mijn hele kamer door schijnwerpers werden verlicht. Dat is me nooit meer ontnomen. Ik mag met mijn totale tekort volledig alles zijn in Hem! Dat was de basis voor de rest van mijn leven. Het heeft me geleerd dat ik voor niks meer afhankelijk ben, alleen van de rijkdom van Christus die ik mag bezitten."

Hersentumor

"Een week voor mijn zoon Jarnoud ziek werd, zeiden mijn vrouw Bea en ik nog tegen elkaar dat we een gezegend leven hebben. Een week later zaten we in het ziekenhuis", vertelt Bert Troost. Jarnoud bleek een hersentumor te hebben waar niks meer aan te doen was. Hij had nog maar een paar maanden te leven. "Hier kan je je niet op voorbereiden. Er vliegt van alles door je heen. En dan merk je dat ik al die jaren heb mogen investeren in de genade van God en dat er een diepe basale vrede in ons was. Hij moest in het ziekenhuis blijven en wij hebben volop aanbiddingsliederen gezongen op de terugweg van het ziekenhuis. Daarmee wilden we onze houvast aan God proclameren. Hij gaf ons een innerlijke vrede. Die momenten zal ik nooit meer vergeten, het was een cadeau van God in de diepten van het lijden."

Wonder

Een wonder bleef uit, ook al bleef het gezin daarop hopen. "Als hij beter was geworden, was dat voor ons beter geweest. Maar ik ben ervan overtuigd dat Jarnoud nu op de plek is die voor hem het beste is. Er waren ook momenten van totale ontreddering, dat ik in de toiletten van het ziekenhuis op de muren heb lopen bonken en uitriep 'God waar bent u, ik begrijp u niet'!"

Luister het gesprek

Het gesprek met Bert Troost kun je hier terugluisteren.

Beeld: Bert Troost