Hoe is het nu met Gert-Jan Segers?

De strijd is niet tegen mensen van vlees en bloed

Na zijn vertrek uit de Haagse politiek is het leven van Gert-Jan veranderd. Hij ging voor een paar maanden naar Amerika om les te geven en richt zich nu op het bestrijden van onrecht. Dat doet hij onder andere via de organisatie International Justice Mission. 

Gert-Jan blijft zich inzetten voor verandering, maar zonder mensen als vijanden te zien. Zelfs over pooiers zegt hij: “Dat zijn gewetenloze mensen, ja. En het recht moet zijn werk doen. Maar ook zij zijn niet buiten bereik van verandering. De Bijbel staat vol met verhalen van mensen die eerst tegenstanders van God waren. Paulus was eerst Saulus en vervolgde de kerk. Toch werd hij een bouwer van de gemeente.”

Hij ziet die strijd als geestelijk. “Er is een tegenstander van God die mensen in duistere ideeën meesleept. Maar niemand is zo diep gevallen dat God hem niet kan veranderen. Dat geloof geeft mij hoop, ook als ik verhalen hoor die me rauw raken.”

Corona was een omslagpunt

Als Gert-Jan terugkijkt op zijn tijd in de politiek, noemt hij de coronaperiode als kantelpunt. “Daarvoor was er ook al onvrede, maar toen liep het uit de hand. Families raakten verdeeld, kerken werden uit elkaar getrokken. En ik kreeg zulke heftige berichten dat ik beveiliging kreeg. Dat had ik daarvoor nog nooit meegemaakt.”

Volgens hem is het sindsdien niet meer goedgekomen. “Het vertrouwen is weg. Slechts 6% van de mensen heeft nog vertrouwen in de politiek. Dat is dramatisch. Vroeger was er nog een soort vanzelfsprekend vertrouwen in gezag. Nu wordt elke keuze bekritiseerd, elk gezag aangevochten. Dat maakt besturen heel moeilijk.”

Boosheid rooft je vreugde

Vooral de toon van het debat raakte hem. “Ik heb de mooiste mails van christenen gekregen. Maar ook de hardste. Dan denk ik: je leeft met Christus, de bron van vreugde, en toch ben je zo boos. Zo onverzoenlijk. Boosheid rooft je eigen vreugde, en het haalt je weg van het hart van het evangelie.”

Volgens Gert-Jan is boosheid besmettelijk, en wordt die boosheid steeds sneller zichtbaar. “Vroeger moest je een brief schrijven als je boos was. Nu kun je binnen een seconde een mail sturen. En als je geen reactie krijgt, word je nóg bozer. Dat is een giftige dynamiek.”

We zijn elkaar kwijtgeraakt

Volgens Gert-Jan is er iets fundamenteels veranderd in de samenleving. “We zijn onze ankers kwijt. Vroeger hoorde je bij een gemeenschap. Nu moet je alles zelf uitzoeken. Er zijn geen grote verhalen meer, geen gedeelde overtuigingen. Dat maakt ons kwetsbaar. En de snelheid waarmee we onze boosheid kunnen uiten, maakt het nog moeilijker.”

Toch ziet hij ook waar de hoop vandaan kan komen. “We moeten weer bouwen. Aan ons land, aan onze kerk, aan onze relaties. Dat begint klein. Met hoe je omgaat met een buur die je irriteert. Of met hoe je luistert naar iemand die anders denkt.”

Er is maar één Verlosser

Gert-Jan haalt een voorbeeld aan uit een toespraak van Beatrice de Graaf, over de ‘dramadriehoek’ van slachtoffer, aanklager en verlosser. “In onze samenleving zie je dat patroon veel. Mensen voelen zich slachtoffer, zijn boos op de leiding, en zoeken naar iemand die alles voor hen gaat oplossen. Maar er is maar één echte Verlosser. En dat is Jezus. Geen politicus, geen leider, geen mens.”

Daar ligt volgens hem ook de opdracht voor christenen. “We mogen niet blijven hangen in slachtofferschap of alleen maar aanklagen. We moeten meebouwen. Hoopvol, realistisch en met oog voor de ander."