Hoe leer je omgaan met rouw bij jezelf en de ander?
14 mei 2021Rouw en verlies zijn zaken waar elk mens mee te maken krijgt, maar hoe je dat kan aanpakken leer je zelden. Laurina de Visser is rouw- en verliesbegeleider en sprak erover in Bij Jorieke woensdag. Ze weet wat helpt in een rouwperiode, en helpt ook graag de omgeving hoe ze er voor een rouwende kunnen zijn. "Verlies hoeft niet weg gestopt te worden, het mag er zijn en dat mogen we leren."
"Wat mij motiveert voor dit werk is om te zien, dat bij iemand in rouw, het licht van het leven weer gaat branden. Ik geloof oprecht dat dit bij iedereen in rouw gaat gebeuren. Dat is je eigen kracht. Niet zonder God of alleen uit jezelf, maar jij hebt zelf de antwoorden in je. Ik mag daar naar op zoek gaan."
"De 'basisrouw' kunnen mensen met hun omgeving prima doen. Als ik mensen begeleid, dan is het vooral luisteren naar wat er niet gezegd wordt. Mensen komen binnen met een vraag, bijvoorbeeld: ik wil rust, hoe krijg ik dat? Dan ga ik op zoek naar wat iemand werkelijk wil: Wat is voor jou belangrijk? Luisteren gaat heel erg over het gesprek aangaan op hart niveau. Mensen weten met hun verstand alles, maar wat vertelt je hart en wat vertelt je lijf? Rouw is veel meer dan verlies van een geliefde. Andere bekende rouwprocessen zijn er rond misbruik, echtscheiding, of chronische pijn. Ik zie het ook bij meiden die vastlopen met vragen van verlies van identiteit, niet weten wie je bent of mag zijn."
Hoe lang duurt rouw?
"Daar is geen antwoord op. Ik kan zeggen dat ik afgelopen zondag geen rouw had op Moederdag, omdat ik mijn moeder mis, maar voor hetzelfde geld lig ik, als ik zelf eens moeder mag worden, huilend onder mijn bed omdat het verlies dan weer keihard naar boven komt. Het liefdevolle van God is, dat als er een steen op je hart ligt, Hij er niet doorheen ramt. Hij wacht totdat jij er klaar voor bent om die steen weg te nemen."
"We willen heel graag verdriet of rouw oplossen, want dat is makkelijker dan te accepteren dan iemand verlies lijdt. Ooit kwam iemand bij me die drie keer een miskraam heeft gehad. Ze begon zelf over pleegkinderen, en ik voelde aan alles hoe makkelijk het zou zijn om op die route mee te gaan. Maar ik moest benoemen dat ze die oplossing in haar omgeving waarschijnlijk vaak tegen gekomen was. Dan hoefde ze niet aan de absurditeit en rouw van die drie kindjes te denken."
"Als de omgeving met een oplossing komt, dan voel je je niet gehoord. Een rouwende denkt: Ik hoef geen oplossing, ik wil dat je naar me luistert. We vinden het zo lastig om stil naast iemand te zitten, omdat je dan je eigen stukken verdriet tegenkomt. Daar zijn we het liefst niet. Ontmoet je iemand die er nou eenmaal niet omheen kan, omdat het heftige rouw is, dan opent dat je eigen stukken waar je liever niet wilt zijn of zelfs geen weet van hebt."
Luister hier het hele gesprek terug:
Afbeelding: Unsplash.com
