Marije verloor haar man na veertien maanden huwelijk: “God liet me zien dat Hij mij vasthoudt”

Liefde midden in het lijden

Marije was pas achttien toen ze Daniël ontmoette op haar opleiding. In het begin leek alles gewoon, tot duidelijk werd dat hij ernstig ziek was. “Toen ging het nog redelijk met hem,” vertelt ze. “Maar na een half jaar moest hij stoppen met de opleiding. Hij had ernstig hartfalen. Dat was het moment waarop wij meer met elkaar omgingen.”

Het was geen gemakkelijke keuze, zegt ze eerlijk. “Ik heb er veel over nagedacht, veel gebeden, veel gepraat met mensen om me heen. Ik wilde deze beslissing niet licht nemen. Ik dacht: als ik hier echt voor ga, dan wil ik niet na een paar maanden zeggen: dit is het toch niet. Dat zou voor ons beiden heel pijnlijk zijn.” Hun liefde groeide juist in een tijd van onzekerheid en kwetsbaarheid.

Gebed en boosheid

Toen de kanker terugkwam, werd hun wereld steeds kleiner. “Hij kreeg zware kuren, maar er waren te veel complicaties. Zijn lichaam was gewoon op.” Marije bad vurig om genezing. “Ik had echt vertrouwen dat God alles kon veranderen, dat Daniël beter kon worden als het Zijn wil was. Maar ik bad ook om rust en vrede, voor mij en voor hem.”

Toch worstelde ze met grote vragen. “Ik ben echt heel boos geweest op God,” zegt ze eerlijk. “Ik heb veel naar Hem uitgeroepen, geschreeuwd. Vaak in de auto, als ik alleen was. Waarom gebeurt dit? Ik kon het gewoon niet begrijpen. Omdat ik ook de andere kant had gezien, het klopte gewoon niet met wat ik dacht.”

Hoop die blijft

Toen Daniël overleed, voelde het alsof haar wereld stilviel. Maar juist in die periode gebeurde er iets in haar hart. “In de laatste dagen van Daniëls leven had ik een gesprek met mijn vader. Hij zei: ‘Als Daniël nu geneest, zou dat een groot getuigenis zijn.’ Maar ik voelde juist heel sterk: als hij nu overlijdt, dan is zijn verhaal niet voor niets. Dan gaat er ook een groot getuigenis van uit. Dat voelde ik heel duidelijk.”

Na zijn overlijden kreeg ze bijzondere dromen. “Ik zag mezelf in een bruidsjurk, opnieuw trouwen. Toen liet God mij echt merken: Jij bent nu Mijn bruid. Ik ga voor je zorgen. Ik houd je vast. Dat was enorm bemoedigend.” Ook liederen over de hemelse bruiloft en Bijbelteksten die precies op het juiste moment kwamen, gaven haar troost. “Dat was heel bijzonder.”

Weer leren leven

Rouwen was voor Marije een zoektocht. “Ik had hem jong leren kennen – we zijn samen opgegroeid. Dan moet je opnieuw nadenken: wie ben ik nu zelf nog? Er zijn periodes geweest dat ik dacht: wat heeft het leven voor mij nog voor zin? Maar er waren ook momenten van vreugde. Dat ik dacht: er zijn nog mooie dingen in het leven. Ik zie het toch weer zitten.”

Langzaam kwam er iets van licht terug. “Vooral vorig jaar, ik noem dat mijn ‘vreugdejaar’. Er waren zoveel bijzondere momenten waarop ik diepe vreugde ervaarde. Vreugde van boven. Ik wist: dit komt niet uit mezelf. Bij een paar concerten stond ik echt te dansen van vreugde voor God. Dat voelde ik heel sterk.”

Een nieuwe liefde

In diezelfde tijd ontmoette ze Maarten. “Dat was vorig jaar een heel groot geschenk. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Ik had dat echt niet durven dromen,” vertelt ze. Toch vond ze het spannend om opnieuw te gaan daten. “Vooral omdat ik dacht: ik draag een heel verhaal met me mee. Hoe gaat iemand daarop reageren? Maar het klikte meteen. Het was een fijne dag samen, en dat gevoel was wederzijds.”

Nu kijkt ze met vertrouwen naar haar toekomst. “Natuurlijk denk ik soms terug, maar ik voel vooral veel vreugde over het nieuwe hoofdstuk dat eraan komt. Ik heb er echt zin in en ben er heel dankbaar voor.” Ze wil haar verhaal blijven delen, niet alleen over verlies, maar ook over herstel. “Ik wil laten zien dat God er nog steeds is, en dat er nog zoveel mooie dingen gebeuren in mijn leven. Juist als ik heel verdrietig was, liet Hij me weten: Ik ben er nog steeds.”

Wil je meer horen van Marijes verhaal? Luister dan het hele gesprek terug in de Brandstof podcast! Dat kan via De Groot Nieuws Radio app, Spotify, of Apple Podcasts!