Mirjam Bikker: "Ik mag weten dat ik in Gods handen ben"

Politiek tussen spoeddebatten en gezin

Als er ergens in het land onrust uitbreekt, betekent dat in Den Haag vaak een spoeddebat en een overhoopgehaalde agenda. Dat politieke leven vraagt veel van haar, maar ze heeft samen met haar man duidelijke afspraken gemaakt om het vol te houden. “Wij hebben wel echt de afspraak: van dinsdag tot en met donderdag zijn de Kamerdagen. Als ik dan thuis ben, is dat een cadeautje, maar anders hoort het gewoon bij mijn werk. Ik ontbijt altijd thuis en vertrek als de jongens naar school gaan.” 

De mooie en moeilijke kanten van campagnevoeren

Campagnetijd is intensief, maar ook de periode waarin Mirjam veel energie krijgt van ontmoetingen in het land. “Je spreekt zoveel mensen die gewoon hele mooie dingen doen in Nederland en die juist voor hen willen zijn. Eerlijk gezegd geniet ik daar ook altijd van.” 

Tegelijkertijd schuurt het soms met haar rol als moeder en partner. “Wat ik wel intens vind, is dat je van maandagochtend tot zaterdag altijd beschikbaar moet zijn en dat je echt moet zoeken naar die momenten thuis. Je hebt altijd wel één of twee keer in de campagne dat je zo’n moment net even mist. Dat vind ik echt vervelend, want ik wil gewoon dat beide dingen goed gaan, zowel mijn werk als mijn gezinsleven.”

Niet voor de spotlights

Hoewel ze nu vaak in de media verschijnt, was het nooit Mirjams doel om in de schijnwerpers te staan. “Ik hou niet van de spotlights, maar ik heb echt geleerd dat ik dit niet voor mezelf doe. Als ik ooit de politiek verlaat, dan ga ik echt andere dingen doen. Maar ik hou ervan om het goede verhaal van de ChristenUnie te vertellen. Ik denk dat dat heel hard nodig is in dit land, waar er steeds meer verharding is."

"Mensen zoeken ook naar zingeving", legt ze uit. "Ze vragen zich af waarom we dingen samen doen en willen eigenlijk beter samenleven. Maar we moeten ook echt de problemen oplossen. Het christelijk denken kan daar veel in bijdragen. Ik spreek zoveel jongeren die ook verlangen naar zingeving, die tot geloof komen. Dat gebeurt veel in Nederland, en dat je daar een stem aan mag geven, is mooi.”

Houvast in geloof

Het geloof vormt voor Mirjam de basis van haar werk én van haar leven. Ze gelooft dat het essentieel is om telkens terug te keren naar God, zeker in zware tijden. “Ik ben gedoopt en daarom mag ik dat weten. Maar het is voor mij ook zo dat ik altijd moet richten op Jezus, vooral in zware tijden. Muziek helpt me daarbij, om weer omhoog te kijken en te zien waar het echt om gaat. Iedereen heeft wel momenten dat het zwaar is, maar er zit altijd een soort basis onder, een wetenschap dat we in goede handen zijn."

Die basis is er op de mooie en moeilijke momenten: "Dat heb ik op de zwaarste momenten van mijn leven ervaren, wat mij ook kracht geeft voor dit werk. We zijn in goede handen en zelfs als ik een fout maak of iets doms zeg in de plenaire zaal, zullen mensen misschien veel van mij vinden. Ik mag weten dat ik meer ben dan die woorden, maar dat ik in Gods handen ben en dat Hij van me houdt.”

Kracht voor het omgaan met kritiek

Dat vertrouwen werd voor haar extra tastbaar toen ze partijleider werd en wist dat er moeilijke tijden zouden komen. “Op een gegeven moment dacht ik: ‘Hoe ga ik hier doorheen komen?’ Ik kreeg ook veel kritiek. En op dat moment, net aan het begin van mijn partijleiderschap, was er een kerkdienst waarin het verhaal van Elia werd verteld. Elia was uitgeput, lag in de woestijn, en God zei tegen hem: ‘Neem eet, anders is de reis te zwaar voor je.’ Die zondag was het avondmaal, en dat was voor mij zo bemoedigend. Het gaf me enorm veel kracht.”

Die ervaring helpt haar nog steeds om het politieke werk met vertrouwen te doen. “Heer, ik doe dit werk, ik wil het goede zoeken voor dit land, en ik hoop dat de ChristenUnie veel zetels krijgt, want we hebben prachtige mensen die dat ook willen. Maar uiteindelijk komen we bij U, aan uw tafel, en U bepaalt hoe die reis eruitziet. En die ontspanning helpt me enorm, vooral in de zware beslissingen die ik soms moet nemen. Mensen vragen wel eens: ‘Hoe kun je gelovig zijn of blijven in dit werk?’ Ik denk dat het bijna andersom is: ik zou niet zonder mijn geloof kunnen. Ik ben enorm dankbaar dat ik als christen dit werk mag doen.”