Tim Zingt over grappen schrappen, opvoedfouten en zware schrijfprocessen

Zijn zevende solovoorstelling heet Grijs en het schrijfproces is in volle gang. Hoe verloopt dat proces? Hoe bepaalt Tim wat hij wil vertellen? Welke slechte grappen worden elke keer weer geschrapt? En hoe schaaft Tim aan een show die klaar is? Daarover vertelt Tim in Bij Jorieke!

Papendrecht is mijn Carré

De kaartverkoop voor de show is al even begonnen en loopt als een trein. In Theater De Willem in Papendrecht zijn zelfs voorstellingen gepland tot februari 2026. “Ik kom uit de buurt, Giessenburg. Daar ben ik geboren,” vertelt Tim. “En ik heb vaak in Papendrecht gespeeld. Het staat zelfs op Wikipedia, dus dan is het waar.”

Zijn vorige voorstelling speelde hij vier keer in datzelfde theater, telkens voor een uitverkochte zaal. “Dat is bij elkaar bijna 2000 mensen. Dus Papendrecht is eigenlijk mijn eigen Carré.” Inmiddels staat de teller voor Grijs al op 43 voorstellingen. “Best bijzonder,” vindt hij. “Mensen kopen kaartjes voor iets dat op dat moment nog alleen in mijn hoofd bestaat.”

Als het skelet staat, komt de rest vanzelf

Op de vraag hoe ver hij is met schrijven, komt geen duidelijk percentage. “Het is meer als een huis: het skelet staat, de deur zit erin, maar vanbinnen moet alles nog gebeuren.” Toch voelt hij gezonde druk. “Juli en augustus zijn er nog. In juni is het druk met school, maar daarna heb ik ruimte.”

Voor de zomer speelt hij de eerste versie voor een kleine groep in het dramalokaal van zijn school. “Dat is een soort lakmoesproef. Tot nu toe heb ik altijd wel een onderbuikgevoel gehad: dit gaat werken.” Het geeft hem vertrouwen om door te bouwen. “Misschien is het te lang of niet zo grappig als ik dacht. Maar als de fundering klopt, komt het goed.”

Een moeilijke start

In januari begon Tim aan het schrijfproces van zijn nieuwe voorstelling, maar echt lekker liep het niet. “Er gebeurde van alles tegelijk. Trump was weer begonnen, Gaza bleef maar etteren… En ik dacht: wat ga ik in vredesnaam doen? Cabaret maken? Ik moet een ark gaan bouwen!” De wereld voelde zwaar, en dat drukte op zijn creativiteit. “Alles wat ik schreef vond ik slecht. Ik heb mijn regisseur en producent gebeld en gezegd: ik ga even twee weken niks doen. Misschien langer. Want dit werkt niet.”

Toch had Tim al een belofte gemaakt: er zou een nieuwe show komen. “En dan komt er niks. Je wilt wel grappen maken, maar je moet ergens naartoe. Je moet iets zeggen, ook in deze tijd.” Tim maakt geen politiek theater, benadrukt hij. “Je zult bij mij geen grappen over Dick Schoof horen. Maar het gaat wel over mij. En ik ben iemand die in deze wereld leeft en de krant leest. Juist daarom moet ik ergens richting in vinden. Anders werkt het niet.”

Geen grote woorden, wel een duidelijke richting

De titel Grijs is niet zomaar gekozen. Het gaat over een onduidelijk gebied dat ontstaat als je het radicale zwart-wit denken van je opvoeding achter ja laat. “In het begin noemde ik het project nog Grijs Gebied, maar na verloop van tijd dacht ik: dat dekt de lading niet meer. Grijs Gebied klinkt als een lekkere cabarettitel, maar Grijs is eigenlijk precies wat het moet zijn. Het begon met het idee: vroeger was alles zwart-wit, nu is alles grijs. Grijs is onbestemd, onbepaald, een beetje loos. Maar dat is wel hoe het voelt."

Het thema ontstaat gaandeweg. “Mijn dochter is klaar met school en gaat studeren. Dan denk je ineens: wow, wat gebeurt er allemaal? Zo groeit er langzaam een verhaal.” Ook zijn geTim Zingt over grappen schrappen, opvoedfouten en zware schrijfprocessenloof speelt daarin een rol. “Ik merk dat ik het prettig vind als God tegenover mij komt te staan. Niet alleen maar naast me, om me te bevestigen of mijn rug te masseren, maar dat Hij me ook confronteert. Dat Hij zegt: “Dit is wat Ik bedoel. Dit is wat je moet doen.”

Pijnboompitten en andere verboden grappen

Tim heeft een zwak voor woordgrappen. Helaas halen die niet altijd het script van zijn show. “Ik heb echt een hele lijst met dat soort flauwe grappen. Zoals: slapen onder een pijnboom: pijnboompitten.” Zelf moet hij daar hard om lachen, maar zijn regisseur is minder enthousiast. “Die zegt dan: nee, dit is te flauw. Niet doen.” Toch probeert hij ze soms stiekem in de show te smokkelen, bijvoorbeeld door het via een personage dat een beetje sullig is te zeggen.

Niet zelden vallen die grappen dan compleet dood in de zaal. “En dat is dan óók weer grappig. Dan zeg ik: in Barneveld moesten ze hier heel hard om lachen.” Het hangt volgens hem sterk af van het publiek. “Soms pakt het goed uit, maar meestal staat er in de kantlijn van mijn script: "Ook als het nergens op slaat, kan ik er zelf hard om lachen.”

De voorstelling Grijs van Tim Zingt gaat in oktober in première. In september zijn de eerste try-outs. De speellijst vind je op timzingt.nl.