Vrijwilliger Fred neemt na 54 jaar afscheid van Opwekking: "Stoppen is niet niks"
28 mei 2025Al 54 jaar lang is hij een vertrouwd gezicht tijdens de opbouw van de Pinksterconferentie: vrijwilliger Fred Pathuis. Hij regelde het verkeer, zette tenten klaar en was een vaste kracht in het opbouwteam. Maar dit weekend neemt hij afscheid. In De Lunchroom vertelt hij over die bijzondere jaren en waarom het nu tijd is om het (tent)stokje over te dragen.
Van 40 auto's in Harskamp tot een zee van tenten in Biddinghuizen
Fred is er al sinds de tweede editie van Opwekking bij. “De eerste conferentie heb ik gemist,” vertelt hij, “maar bij de tweede in Harskamp mocht ik helpen met het verkeer. Toen stonden er zo’n veertig auto’s, dat was het.” Het is bijna niet voor te stellen als je nu de rijen campers en auto's ziet die het terrein vullen.
In de jaren daarna verhuisde de conferentie naar Vierhouten en later naar Biddinghuizen. “In Vierhouten groeiden we echt uit ons jasje,” herinnert Fred zich. “Geen plek meer voor auto’s of tenten. Toen moesten we verder.” En vanaf dat moment werd Opwekking elk jaar groter. Fred bleef trouw komen, bouwen en organiseren.
Een levenswerk
Waarom hij na 54 jaar stopt? Het is geen gemakkelijke keuze geweest. “Opwekking is een stuk van mijn leven. Een deel van mijzelf,” zegt Fred openhartig.
Na het overlijden van zijn vrouw Diny, met wie hij jarenlang samen diende, vond hij opnieuw liefde. “God heeft mij een nieuwe vrouw gegeven, en samen hebben we nog even gediend in de grote tent. Maar op een gegeven moment moet je ook gewoon durven stoppen.”
Zijn besluit om ruimte te maken voor een jongere generatie komt uit vertrouwen: “Er staan genoeg jonge mensen te popelen. En dat maakt me blij.”
Van tent opzetten naar genieten in de grote tent
Voor het eerst in zijn Opwekking-geschiedenis hoeft Fred dit weekend niks te doen. “Caroline belde me en zei: je mag dit jaar gewoon gaan genieten.” En dat is precies wat hij gaat doen. Want hoewel hij de diensten vroeger vaak moest missen door de drukte van het werk, kijkt hij er nu juist naar uit om erbij te zijn. “Samen God loven en prijzen, dat is het mooiste wat er is.”
Eén lied raakt hem de laatste jaren in het bijzonder: Huis van Vrede. “Dat lied zegt alles,” legt Fred uit. “Dat je altijd bij God welkom bent. In Zijn huis. In de rust, ook als het in de gemeente soms botst. Want Hij heeft het beste met ons voor.”
