Judith Stoker over depressie en bipolaire stoornis

Bij een bipolaire stoornis wisselen depressieve periodes af met zogenaamde hypomane periodes, vertelt Judith te gast in Bij Jorieke. “Daarin krijg je het gevoel dat je de hele wereld aankan.” In de uitzending vertelt ze meer over de stoornis en hoe ze ermee leerde omgaan. Ook vertelt ze waarom ze er nog is, en waarom ze er ook nog niet is. Want zo heet haar nieuwe boek met dagboekfragmenten dat ze erover heeft uitgebracht: Ik ben er nog (niet).

In één keer terug

Al eerder in haar leven kende Judith depressies. Na een periode van veel depressies, volgde er een periode waarin ze stabiel door het leven ging. Zeker de laatste zeven jaar kon het niet op: ze was heel productief. “Maar 10 maanden geleden stortte ik opeens in”, vertelt Judith. “Alles viel in één keer weg. Dat was heel beangstigend voor mij.”

In overleg met de huisarts wordt haar antidepressivum, dat al die tijd zo goed werkte, twee keer opgehoogd. Maar zonder resultaat. Uiteindelijk krijgt ze de diagnose bipolaire stoornis van een psycholoog. “Dat was een verrassing, want ik had daar een heel ander plaatje bij. Ik dacht: dat ben ik niet. Ik ben ‘gewoon’ depressief.”

“Nu achteraf denk ik: ik heb zo enorm veel gegeven in de afgelopen zeven jaar”, vertelt Judith. “Ik heb mezelf helemaal uitgeput. Daar is zo’n pilletje ook niet tegenop gewassen.” Toch zag ze haar instorting niet aankomen. “Wel hebben mensen in mijn omgeving vaak gezegd: hoe doe jij dat allemaal, heb jij meer uren in een dag dan ik? Ik had heel weinig slaap nodig en ging er ook weleens midden in de nacht uit. Dan werd er weer een plan geboren en zette ik weer een cursus op poten.”

Bipolaire stoornis

Bipolaire stoornis is een stemmingsstoornis waarbij je aan de ene kant heel depressief kan zijn en aan de andere kant heel hyper, legt Judith uit. “Ze noemen dat hypomanie en daar heb je twee types in. Volgens type 1 ben je op het psychotische af en doe je dingen die niet meer bij de werkelijkheid horen. Maar bij mij werd type 2 vastgesteld en dat betekent dat je niet per se psychotisch bent, maar wel enorm actief bent, weinig slaap nodig hebt en jezelf overschat.”

Met de psycholoog keek ze terug op de afgelopen jaren. “Hij zei: ik snap wel wat er gebeurd is. Hij zei: je hebt antidepressiva geslikt en dat duwt de depressie weg naar boven, zodat je je weer goed voelt. Je bent eigenlijk doorgeschoten naar boven en daar heb je een goeie tijd gehad. Maar eigenlijk heb je ook een pilletje nodig dat die hoogtes weer naar beneden drukt. Dat noemen ze een stemmingsstabilisator. Die had ik nooit gehad. Dat verklaarde wel voor mij dat ik op mijn toppen had kunnen presteren, zonder echt in te storten.”

Uitgeput

Toen ze instortte, was Judiths lichaam totaal uitgeput van het korte slapen en het harde werken. “Dat had ik eerder niet gevoeld, in die zin heb ik niet zo’n goed lijntje met mijn lijf. Ook mijn geest was uitgeput. Ik kon niks meer bedenken. Dat het leuk was dat ik iets had gedaan, of dat het goed zou komen. Het was zo overweldigend moeilijk.”

In die donkere periode was puzzelen het enige wat ze nog deed. Ook begon ze op een gegeven moment met schrijven in een dagboek. “In het verleden heeft dat ook geholpen om dingen op een rij te krijgen. Het schrijven hielp me als een soort lijntje naar het leven.”

Uiteindelijk bundelde ze de fragmenten, samen met meer informatie over de stoornis, tot haar nieuwe boek. Klaar is het nog niet. “Het boek eindigt eigenlijk ook niet, want ik zit nog steeds in het proces. Daarom heb ik de titel zo genoemd. Ik ben nog onderweg. Waar ik zal uitkomen weet ik niet, maar ik ben er nog. En nog niet.”

Beluister het gesprek:

Groot Nieuws Radio · Judith Stoker over depressie en bipolaire stoornis: "Ik dacht: ik ben 'gewoon' depressief"

Het boek van Judith Stoker is te bestellen via de webwinkel van Groot Nieuws Radio. Door via deze link te bestellen steun je het werk van Groot Nieuws Radio.