Wim Hoddenbagh: Oude kerken zijn bastions van Gods trouw
2 december 2019Wim Hoddenbagh wil met stichting Presence christelijke organisaties en initiatieven steunen. Nu een worshiptour langs 12 kerken in 12 provincies is afgerond, is het tijd om in Brandstof een goed gesprek met Wim Hoddenbagh te hebben over de kerk. Hoe kijkt hij naar de kerk in Nederland?
Nieuwe elementen
"Er zit een optimist bij je aan tafel", waarschuwt Wim Hoddenbagh nog voordat het onderwerp aangesneden wordt. "Ik geloof heel sterk in de samensmelting van nieuwe elementen in oude kerken. Omdat die oude kerkgebouwen bastions zijn van Gods trouw. Dat moeten we niet onderschatten. Als je daar het nieuwe werk van Gods Geest kan binnen brengen, dan kan God ook in jouw dorp werkzaam kan zijn. Dat is zoiets geweldigs!"
Zelf is Wim Hoddenbagh en zijn gezin deel van de gemeente Mozaiek0318 in Veenendaal. Maar het succes van die kerk nuanceert hij. "Ik geloof echt niet dat Mozaiek het antwoord is op kerkverlating in Nederland. Mozaiek is slechts een puzzelstukje, maar zo zijn er duizend puzzelstukjes."
Optimische God
"Waar God enorm van geniet zijn de enkelingen die zich aan God toewijden. Als er één Gideo of één Deborah gehoor geeft aan de roeping van God, dan kan er een wereld veranderd worden. Vandaar dat ik hoopvol ben, omdat ik weet dat de kerk van de wereld begonnen is met 12 discipelen. En zo kan Hij met Eunice beginnen, of met Wim, of met een luisteraar. Ik geloof dat God een optimistische God is, omdat Hij gelooft in de kracht van individuen die vervult zijn van Gods Geest."
Wim Hoddenbagh merkt dat in de breedte van de kerk van Nederland een sterk verlangen is naar dat werk van de Heilige Geest. In reformatorische kerken, de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt, maar ook bij baptisten- en pinkstergemeentes.
Eenheid
En hoe staat het met de eenheid tussen christelijke kerken? "Ik geloof niet zo in allerlei samensprekingen op het gebied van stukken en documenten. Dat is allemaal prima als dat gebeurt, maar ik geloof echt in de kracht van elkaar ontmoeten en samen met elkaar aan de lunchtafel zitten en praten over de overeenkomsten en verschillen. En elkaar in de ogen kijken en van elkaar houden."
"Dat zie je de laatste jaren meer. Er is een tijd van eenheid geweest op het niveau van letters, van de zaken en papieren. En nu gaat het om de mensen en de manieren. Dat je kijkt naar elkaars hart. Dat is een ontwikkeling die ik zie", vertelt Wim Hoddenbagh.
Het hele gesprek met Wim Hoddenbagh bij Groot Nieuws Radio kun je hier terugluisteren.
Beeld: Groot Nieuws Radio
