Groot Nieuws Radio
Luister nuWord nu vriend

Artikelen / Psychologie

Suzanne kreeg een postpartum depressie: ‘Ik schrok van de gedachtes die ik had’  

3 februari 2022

Veel vrouwen krijgen na hun bevalling te maken met een postpartum depressie. Dit wordt niet altijd herkend. Ook Suzanne Verschoor kreeg ermee te maken en het duurde lang voor ze goeie hulp kreeg. Ze had nooit verwacht dat uitgerekend zij een depressie kon krijgen. "Dat is voor mij wel echt een levensles: depressie kan iedereen overkomen."

Op haar achttiende kreeg Suzanne haar eerste kind, vertelt ze in Bij Jorieke. De relatie was niet gezond en een paar maanden na de geboorte van hun tweede kindje gingen ze uit elkaar. Jaren later komt ze in een stabiele situatie terecht en heeft ze een fijne man gevonden. Samen krijgen ze een dochter. "Ik vond het deze keer een stuk moeilijker om mijn vrijheid los te laten. Daardoor vond ik het zwanger-zijn best zwaar."

Ook speelde er een hoop op de achtergrond tijdens de kraamtijd, zoals een verhuizing en een rechtszaak. Daarbovenop kreeg ze een borstontsteking. "Als ik terugkijk naar die periode, voel ik me enorm geleefd. Ik heb er geen goeie herinneringen aan."

Klachten

Haar kersverse dochter vond ze een mooi, schattig meisje om te zien. "Maar ik had niet het gevoel bij haar als van mijn eigen kind. Ik vond haar lief, maar ze had ook van de buurvrouw kunnen zijn. Het voelde een beetje alsof ik voor andermans kind moest zorgen." Drie maanden na de bevalling kreeg ze fysieke klachten en werd ze benauwd. Ze belandde in het ziekenhuis, waar al snel de diagnose postpartum depressie werd gesteld. Toch werd ze zonder hulp naar huis gestuurd, waar het steeds slechter ging. "Ik verbleef bij mijn ouders en kon niemand meer om me heen verdragen."

De depressieve gevoelens werden steeds sterker en als laatste strohalm besluit ze antidepressiva te slikken.  Maar door een te hoge voorgeschreven dosis ging het fout en belandde ze op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. "Ik dacht dat ik doodging", blikt ze terug op die heftige tijd.  Ze had nooit bedacht dat uitgerekend zij een depressie kon krijgen. "Ik had dat nooit van mezelf verwacht. Ik had mezelf sterk ingeschat. Dat is voor mij wel echt een levensles: depressie kan iedereen overkomen."

Postpartum depressie

Het besef dat ze een postpartum depressie had, kwam heel laat. "Ik wist ook niet dat het bestond. Ik dacht gewoon: ik zit niet zo lekker in mijn vel, ik mis de oude Suus. Ik weet mijn gevoelens aan het aan het opnieuw in de luiers zitten, misschien hadden we het te veel hadden geromantiseerd." Maar het was meer dan dat. In de maanden daarna maakten donkere gevoelens zich van haar meester. Ze zag geen licht meer. "Ik schrok van de gedachtes die ik had. Dat mijn hoofd in één keer zei: ik wil dood. En dat ik daarna gelijk zei: hou op, dat wil ik helemaal niet. Want ik weet hoe leuk het leven is. Ik heb op een gegeven moment ook geleerd dat de ziekte dat zegt. Je bent niet wat je hoofd op dat moment tegen je zegt."

Boosheid

Er was boosheid richting God. "Ik dacht: waarom overkomt mij dit? Ik heb het God erg kwalijk genomen, omdat ik geloof dat Hij de kracht van genezing heeft. Maar tegelijk kon ik ook niet anders dan me wel aan Hem vast te klampen. Die twee dingen konden naast elkaar bestaan. Ik heb veel steun gehad aan mijn geloof. Ook heb ik veel gezongen. Het hielp om even mijn hoofd uit te gaan."

Hoe kan het dat zo weinig mensen over postpartum depressies af weten? "Ik vermoed door een stukje schaamte. Nu ik erover deel, krijg ik veel reacties van vrouwen die het ook herkennen. Alsof ze nu pas onder de steen vandaan durven komen. Zelf schaamde ik me ook heel erg. Ik voelde me zwak en wilde geen aansteller zijn. Daardoor wordt er denk ik weinig over gesproken, terwijl er veel gebeurt. En het mag er ook zijn.’"

Herstel

Kilometers heeft ze gewandeld, met haar man en zussen. Uiteindelijk kon ze met de medicijnen stoppen en kwam ze erboven op. "Ik voel me nu heel goed, maar ik merk wel dat ik iets sneller van de leg ben als er iets gebeurt. Ik ben zo’n ander mens geworden. Aan de ene kant ben ik nog wie ik was, maar ik heb bijvoorbeeld ook meer empathie gekregen. Dat vind ik wel echt een aanwinst."

Het komt goed. Dat wil ze meegeven aan vrouwen die hetzelfde meemaken. "Het is iets tijdelijks en het voelt ellendig lang als je er in zit. Er komt een einde aan, ook al zie je dat nu niet. En houd vol. Vraag hulp waar dat kan en ga in gesprek, veel in gesprek. Het genieten komt weer."

Beluister de uitzending:

Beeld: Unsplash

Delen

Misschien ook interessant

Meer artikelen

Mogen we cookies gebruiken?

Via cookies verzamelen we informatie. Dit laat ons toe het gebruik van de site te analyseren, sociale media te integreren, content en marketing te personaliseren, en je gerichte advertenties te tonen op onze sites en apps. Meer uitleg vind je terug in ons privacybeleid en cookiebeleid.

Geef hier onder toestemming of stel je eigen voorkeuren in. Je keuze geldt voor al onze media en je kan deze op elk moment opnieuw aanpassen worden door onderaan de pagina op cookie-instellingen te klikken.