Een gedicht voor eeuwigheidszondag
20 november 2025Aankomende zondag is het eeuwigheidszondag. In kerken door het hele land worden dan de namen genoemd van geliefden die we moeten missen. We branden een kaarsje, we staan stil bij het gemist, we voelen het verdriet dat soms zomaar weer naar boven komt. Voor veel mensen is het een moeilijk moment.
Dat geldt ook voor Martin. Eerder dit jaar verloor hij zijn moeder aan kanker. Hij schreef er een prachtig gedicht over en droeg dat voor als spoken word. Voor haar, en voor iedereen voor wie deze dag moeilijk is.
Spoken word – Ik mis je
Door Martin Edens
Ik mis je als de bron,
Waar ik altijd liefde vond
Ik mis je als ik kom,
Met de zorgen die ik tors
Hoe is het thuis? En eet je wel?
Zorg je wel goed voor jezelf?
Even bellen, en dan kort vertellen hoe het was
We leven verder, maar de
Tranen wellen, onverwachts
Hoe geef je woorden
Aan het gat dat is geslagen
In de tijd, mijn thuis, de wereld
Nu jij ze hebt verlaten
Ik het tij, niet meer, kan keren
Ik weet dat alle kaarsjes die ik brand weer zullen doven,
Maar ze weerspiegelen zo mooi in de tranen in mijn ogen
Ze helpen mij geloven dat er licht is dat blijft branden
Ver voorbij de randen van de tijd in onze handen
In dát licht zal ik je op een dag opnieuw ontmoeten,
Maar tot die tijd blijf ik – huilend, lachend, fluisterend – met trots jouw naam benoemen
