Jakob van Wielink: "Op de achtste dag mag je in het volle leven stappen"
28 april 2022Groeien door het leven heen, leren van ervaringen en zo tot ons levensdoel komen. In Bij Jorieke neemt Jakob van Wielink ons mee achter Jezus aan, die ons in deze processen voorging.
Samen met Henk Rothuizen schreef Jakob van Wielink het boek ‘De Achtste Dag’. In het boek nodigen ze de lezer uit tot een verkenning van het hart en moedigen ze je aan tot groei en opstanding. Al een tijd dachten de auteurs na over het lijden en de rol hiervan. “Het is misschien wel bij uitstek de christelijke kerk waar dit zo’n ongelooflijk moeilijk thema is om werkelijk met elkaar over in verbinding te zijn”, vertelt Jakob.
Waarom de titel ‘De Achtste Dag’? “De achtste dag is de dag na de opstanding”, vertelt Jakob. “Als alles is volbracht en het leven weer verdergaat. Het is een prachtig symbool vanuit de oude christelijke kerk, waar mensen in een doopvont met acht hoeken werden gedoopt. Het is de dag waarop je in het volle leven mag stappen. Jezus is er niet meer en tegelijk juist ten volle. Hij nodigt je uit om samen met Hem dat leven in te stappen.”
Rouw en pijn
Jezus is ons voorgegaan in het ruimte geven aan alle emoties die we hebben, zegt Jakob. In het dagelijks leven begeleidt en coacht hij mensen om te veranderen. “Het begint bij erkennen dat emoties er zijn, daar hoeft geen mooi verhaal van gemaakt te worden. Wat me ook raakt is dat Jezus die pijn had en verwond was en zich niet in die pijn opsloot. In de pijn reikte Jezus uit naar anderen. Dat vind ik enorm inspirerend.”
Hij maakt de koppeling naar zijn eigen leven. “Ook in mijn eigen leven mag ik de pijn erkennen, maar tegelijk vanuit de pijn uitreiken naar de ander. Rouwen is geen wiskunde. Vroeger werd wel eens gedacht dat het in fases werkte, maar dat is niet zo. Je wordt vaak op en neer geslingerd. Je weet wel dat je op weg bent naar het land van melk en honing. Maar als je midden in de pijn zit en iemand zegt ‘morgen zal het beter zijn’, zijn er ook momenten dat je denkt: heb niet het lef dat nog een keer te zeggen.”
Hij noemt rouwen een leerproces. “Je leert landen in het leven dat zich voor jou uitstrekt. Je verlangt in zo’n proces terug naar wat er eerder was, wie er voor je was. Rouwen is altijd een reactie op iets of iemand die verloren is gegaan. Het gaat over accepteren hoe dingen zijn gegaan, ook al ben je het er niet mee eens.”
Donker en licht
Een prachtige illustratie uit het boek, gemaakt door Marijke ten Cate, toont een donker figuur die het water induikt. Aan de bovenkant van de tekening is het donker, maar hoe dieper het figuur duikt, hoe dichter hij bij het licht komt. Iets dat je juist andersom zou verwachten. “Het symboliseert die tegengestelde beweging waar we mee te maken hebben”, vertelt Jakob. “Je moet een contra-intuïtieve beweging maken om de pijn op een bepaalde manier op te zoeken en om precies in en door die pijn het licht te kunnen vinden.”
Beluister het gesprek: