
Jennifer volgde Gods stem naar Duitsland , maar raakte alles kwijt: "Ik kon alleen maar huilen"
13 mei 2025Stel je voor: je laat je huis, je werk en de rest van je vertrouwde leven achter, omdat je gelooft dat God je roept. Spannend? Dat zeker! Toch deed Jennifer het. Samen met haar man en hun drie jonge kinderen vertrok ze naar Duitsland. Zonder precies te weten waarheen. “Ruim negen jaar geleden riep Jezus ons gezin om naar Duitsland te gaan. Ik wist eigenlijk al vanaf mijn tienertijd dat het zou gebeuren. Maar ik wist niet wanneer.”
Op zoek naar de juiste plek
"We hadden een verlangen om Jezus te volgen en echt op avontuur met Hem te gaan", vertelt Jennifer als ze De Doorgeefbijbel in handen heeft. "En om dat te doen, liet ik Hem zelf maar invullen van: nou, stuur ons maar. Dat werd dus naar Duitsland.”
Wat volgde was een zoektocht naar de juiste plek. Duitsland is groot, maar de richting werd steeds duidelijker. Tot ze op een dag door Bad Bentheim liepen en Jennifer iets herkende uit een droom die ze eerder had gehad: een kerkruimte die precies overeenkwam met wat ze toen had gezien.
Geen droom, maar een depressie
De beslissing om te verhuizen kwam niet van de ene op de andere dag. Jennifer en haar man hadden er goed over nagedacht. Maar toen ze eenmaal aankwamen in Duitsland, liep het allemaal anders dan gepland. “Ons plan viel helemaal weg. We zaten ineens zonder werk, zonder inkomen. We hadden in Nederland ook spullen allemaal verkocht en hadden alleen maar bedden en kleding mee.” De nieuwe start die ze voor ogen hadden viel in duigen.
Wat volgde was een periode van diepe eenzaamheid en verdriet. Jennifer raakte in een zware depressie. “Ik kon alleen maar huilen, ik kon ook alleen maar slapen. Het erge nog van alles was dat mijn kinderen vier, vijf en zes waren en ik wilde gewoon niet meer leven. Dat heb ik nooit gehad in mijn leven. Echt nog nooit.” Alles leek weg. Haar bedrijf in Nederland had ze gesloten, haar man had zijn baan opgezegd. Ze waren écht op avontuur gegaan met God. Maar ineens leek God heel ver weg.
Tot niets meer overbleef
Juist in die periode leerde Jennifer een les die ze nooit meer zou vergeten. “Ik moest aan het einde van mezelf komen. En ik heb toen geleerd, negen jaar geleden, als je aan het einde van jezelf komt, dan kom je pas bij het begin van God.” I
n Nederland was ze altijd bezig geweest, ook met goede dingen, maar ze ontdekte dat ze God eigenlijk in de weg stond. “Ik stond God letterlijk in de weg. Hij bracht ons van de drukte naar helemaal niks. Ik moest leren om alles te ontvangen.”
Psalm 23 in de praktijk
De Bijbeltekst die Jennifer kiest om te onderstrepen in de Doorgeefbijbel komt uit Psalm 23: De Heer is mijn herder, mij ontbreekt niets. Een bekende tekst, maar pas in deze periode begreep ze wat er echt staat. “Ik stond in de badkamer, op mijn laatste moment, schreeuwde ik bij God. Ik zei: De Heer is mijn herder, mij ontbreekt van alles. Ik was zo boos.” Op dat moment hoorde ze een stem die alles veranderde: Maar ben Ik wel jouw Herder?
Die vraag kwam hard binnen. “Ik was zo druk bezig met alles voor iedereen, zelfs voor God. Hij had mij geroepen voor zijn avonturen. Dus in die reis mocht ik leren wat het betekende om simpelweg zijn dochter te zijn, in Zijn aanwezigheid en gewoon te ontvangen.” Psalm 23 werd écht de werkelijkheid in haar leven. Niet omdat alles opeens makkelijk werd, maar omdat ze leerde te vertrouwen dat God haar leidt.