Anne Don schrijft liedjes over haar zoektocht: "Ik geloof dat er veiligheid is bij God om het niet te weten."

Muziek als iets wat je ontvangt

Anne noemt haar liedjes een cadeau. En dat is niet omdat ze altijd heel makkelijk ontstaan: “Ergens worden liedjes iets wat buiten mij staat,” legt ze uit. “Niet alleen maar iets wat ik gemaakt heb.” Sommige nummers schrijft ze snel, andere groeien langzaam. Maar allemaal helpen ze haar woorden te geven aan ingewikkelde processen die, hoe lastig ook, óók een geschenk kunnen zijn.

Ze vindt het mooi om te ontdekken dat haar muziek ook anderen helpt. “Ik heb deze liedjes geschreven omdat ik denk dat ze iets laten zien waar meer mensen naar zoeken,” zegt ze. “Ik wil ze delen en zien waar dat heen gaat.” Voor haar hoeft muziek niet perfect te zijn.  En je hoeft er geen kaartje voor te kopen. Zolang het maar echt is! “Ik geloof dat de maker vaak ook de ontvanger is."

Het niet weten is óók geloof

In haar liedjes hoor je veel vragen. Geen oppervlakkige, maar diepe vragen over het leven, God en jezelf. Haar teksten gaan vaak over zoeken. Niet een zoektocht naar wat je later worden wil, maar een veel ingewikkeldere zoektocht. Het zoeken naar wie God is, wat goed is, waarom het leven loopt zoals het loopt.

Juist dat zoeken vindt ze belangrijk! Anne probeert zichzelf ruimte te geven om te twijfelen, om niet alles te hoeven weten. “Ik wil altijd geïnspireerd zijn door wat Jezus zegt: zoekt en gij zult vinden. Niet: vindt. Je wordt echt gevraagd om te zoeken.” Ze verlangt naar plekken waar mensen samen mogen zoeken, in plaats van alles al zeker te moeten weten. Want juist in dat zoeken ligt voor haar vaak de echte ontmoeting met God.

Twijfel is geen vijand

Anne gelooft niet in een geloof dat alle antwoorden al heeft. Ze gelooft in een geloof dat durft te vragen. Dat laat schuren. En dat soms zegt: ik weet het even niet. In een van haar liedjes zingt ze: "De twijfel verslaat mij niet, maar misschien is het juist de plek waar U mij wilt ontmoeten." Een zin die veel mensen raakt, juist omdat hij zo eerlijk is.

Ze weet dat zulke teksten spannend zijn, zeker als je op een christelijk radiostation te horen bent. Maar ze meent het echt: geloof draait voor haar niet om dogma’s, maar om relatie. “Ik kan alleen vertrouwen hebben als ik tussendoor vragen mag stellen,” zegt ze. En die vragen zijn niet altijd klein. Soms vraagt ze God: hoe dan? waarom? En soms krijgt ze een antwoord, in de vorm van een lied.

Gedragen door God

Op sommige momenten voelt Anne zich gedragen. Niet omdat ze alles snapt, maar juist omdat ze het níet snapt. Het lied Safe and Sound ontstond op zo’n moment. "Ik voelde me zo diep van binnen gedragen met alles. Niet alleen met de dingen die ik geleerd heb, maar ook met: ik snap het niet, ik weet het niet.”

Voor haar is God Iemand bij wie je veilig bent, ook als je twijfelt aan alles: “Ik geloof dat er veiligheid is bij God, om het niet te weten,” zegt ze. “Zelfs om niet te weten of je wel gedragen wordt.” Want uiteindelijk, zegt ze, maakt het niet uit of je het zeker weet. “Ik word gedragen. Of ik dat nu tegen God zeg of niet… ik word toch wel gedragen.”