
Lourens du Plessis verhuisde van Zuid-Afrika naar Sneek: "Ik voelde me als Jona"
27 mei 2025Nog maar kort geleden verruilden Lourens du Plessis en zijn vrouw Sanne hun leven in Zuid-Afrika voor een nieuw bestaan in Friesland. Nu staat Lourens voor zijn eerste Pinksterconferentie als directeur van Opwekking. In Brandstof vertelt hij zijn verhaal: over roeping, over verlangen, en over het vertrouwen dat God zelf de weg wijst.
Vurig verlangen, in grote én kleine dingen
“Mijn verlangen is dat we op de conferentie ervaringen hebben van Gods liefde. Dat we Zijn nabijheid ervaren, in de kracht van Zijn Geest.” Dat is wat Lourens hoopt voor iedereen die straks naar de Pinksterconferentie komt. En dat hoeft niet groots en meeslepend te zijn. “Soms zit het in de kleine dingen. Iemand die je vriendelijk aankijkt, een lied dat je raakt, een stukje waarheid in een seminar. Of je zit daar, en ineens weet je: God spreekt tot mijn hart.”
Het thema dit jaar is Vurig verlangen. En hoewel dat groots klinkt, is het volgens Lourens vaak juist in het kleine dat God zichtbaar wordt. “We gaan naar de conferentie met verwachting. En we zeggen: Heer, spreek tot mijn leven. Verken mijn hart.”
Een prachtige ploeg
Sinds september 2024 is Lourens directeur van Opwekking. De eerste maanden vergelijkt hij met het leegdrinken van een fles van twee liter cola: “Ik dacht: hemeltjelief, wat is dit allemaal hier?” Het was veel, snel en intens. Maar nu, een paar maanden verder, voelt hij zich gezegend op deze plek. “Ik heb zo veel geleerd. En ik ben dankbaar dat ik samen mag werken met zoveel betrokken mensen. Wat een prachtige ploeg.”
De benoeming kwam na een zorgvuldige zoektocht vanuit Opwekking. Wat voor Lourens uiteindelijk de doorslag gaf, was het besef dat dit niet zomaar baan is, maar een roeping. “Dat proces is vergelijkbaar met hoe een gemeente op zoek gaat naar een dominee. Je vraagt samen: Heer, is dit Uw wil?”
‘De Heer zei: ik roep jullie naar Nederland’
De verhuizing naar Nederland was geen strategisch plan, maar kwam voort uit een bijzondere ervaring. “In januari 2018 bad ik: Heer, geef mij visie voor dit jaar. Maar er kwam niets.” Lourens besloot te vasten. Eerst een paar dagen, toen tien dagen. Maar zelfs daarna bleef het stil.
Tot vijf dagen later. “Ik liep de woonkamer in en bad: Heer, wilt U toch spreken? En op dat moment kwam er een boodschap in mijn hart: ‘Het is hier afgelopen. Ik roep jullie naar Nederland.’ Het was akelig duidelijk.” Hij vertelde het aan zijn moeder, die bij hen op bezoek was. Haar reactie: “Ik verheug mij hierin. Dit is Gods wil.”
Ook Sanne was direct gerust. “Zij zei: zullen we onze ouders maar bellen? Maar ik had er moeite mee. Twee weken lang voelde ik me als Jona. Ik kon niet slapen. Alles in Zuid-Afrika was goed, we waren gesetteld, het was veilig. Maar ik wist: de Heer roept.”
Zonder verblijfsvergunning, maar mét vertrouwen
Lourens wist niet waar hij zou gaan wonen, hoe hij aan werk zou komen of hoe de papieren geregeld moesten worden. “Ik had geen werkvergunning of verblijfsvergunning. Het voelde als een zware beproeving.” Maar na een gesprek met zijn moeder, terwijl ze aan de telefoon samen baden, kwam de rust. “De angst ging weg. Er kwam vrede in mijn hart. En geloof dat God zou voorzien.”
En zo vertrokken Lourens en Sanne in juli 2018, met alleen hun koffers. “We zijn letterlijk in geloof op weg gegaan. Zoals Abraham, die geroepen werd om te gaan zonder precies te weten waarheen.”
Op weg als Abraham
Het verhaal van Abraham inspireert Lourens al jaren. En hij ziet er parallellen met zijn eigen reis in. “Abraham hoorde Gods stem: ‘Ga!’ En hij ging. Niet wetend waar hij zou uitkomen, maar vertrouwend op Gods leiding.”
Die gehoorzaamheid spreekt hem aan. “Wij hebben vaak een heilig beeld van Abraham, met een witte baard en een staf. Maar Abraham was ook bang, maakte fouten, loog zelfs twee keer over zijn vrouw. En toch: hij bleef gaan. Omdat hij geloofde.” Lourens ziet datzelfde geloof als iets onmisbaars voor iedereen die Jezus volgt. “Een leven met God is niet per se veilig of voorspelbaar. Maar het is wél vol belofte. Als God roept, dan gaat Hij ook met je mee.”
Gekomen om te dienen
Nu, vlak voor de Pinksterconferentie, kijkt Lourens met verwondering terug. “Ik snap soms zelf niet hoe het gegaan is. Maar we zijn hier. En we zijn gekomen om te dienen. Om mee te bouwen aan Gods Koninkrijk in Nederland.”
Het hele gesprek met Lourens kun je hieronder terugluisteren!